Due to the stochastic nature of wind energy, allocating an appropriate investment incentive for wind generation technology (WGT) is a complicated issue. We propose an improvement on the traditional incentive, known as capacity payment mechanism (CPM), to reward the wind generators based on their performance exogenously affected by the wind energy potential of the location where the turbines are installed, and therefore, lead the investments towards locations with more generation potential. In CPM, a part of investment cost of each generator is recovered through fixed payments. However, in our proposal, wind generators are rewarded according to dynamic forecasts of the wind energy potential of the wind farm where they are located. We use an auto-regressive moving average (ARMA) model to forecast the wind speed fluctuations in long-term while capturing the auto-correlation of wind velocity variation in consecutive time intervals. Using the system dynamics (SD) modelling approach a competitive electricity market is designed to examine the efficiency of the proposed incentive. Performing a simulation analysis, we conclude that while a fixed CPM for wind generation can decrease the loss of load durations and average prices in long-term, the proposed improvement can provide quite similar results more efficiently.

This study was conducted during summer and winter of 2018- 2019 in the agricultural research field of Shahid Chamran University. Experimental design was split- plot based on RCBD with three replications. The main plot was the type of agricultural system in three levels including conventional (Conv), organic (Org) and sustainable (Sust) (integrated between Conv and Org) and sup- plot was the type of pre- cultivated crop in sequence with wheat including cultivation of mung bean (M- W), corn (C- W), sesame (S- W) and fallow (F- W). Yield quantity (yield and its component) and quality (grain protein), an estimate of photosynthesis matter transfer index of wheat and soil organic carbon (SOC) after one double-cropping were measured. The result showed that the highest (545.04 g/m2) and the lowest (409.28 g/m2) seed yields were obtained in Conv and Org respectively. In contract, with the changing type of system from Conv to Org, grain protein was increased significantly (from 8.3 to 9.6 %). In addition, the highest (535.47 g/m2) yield of wheat was obtained from M- W double cropping. On the other hands the highest remobilization and current photosynthesis matter were obtained in the organic agricultural system with M- W and conventional with M- W double cropping. The situation of SOC showed that the highest (33.18 mg/g) SOC was obtained in the organic agricultural system with C- W double cropping. The reason for improving SOC in the organic and sustainable agricultural system was application of organic matter (compost and vermicompost) and crop residue management. Totally, from the crop ecology point of view, sustainable agricultural method with a sequence of M- W was the most desirable system.

قدمت اغلب شبکه های آبیاری دنیا ضرورت توجه به بهسازی آنها را ایجاب می کند. ارزیابی سیستم های متداول آبیاری نشان می دهد که مطلوبیت اغلب آنها به علت نقص در طراحی و اجرا، نگهداری نشدن، تعمیرات نامناسب، و فقدان مدیریت شایسته پایین تر از حد انتظار است. پیچیدگی مساله بهسازی شبکه های آبیاری نیازمند تصمیم گیری های همه جانبه و آینده نگر است. یکی از ابزارهای مدیریتی برای این منظور علم دینامیک سیستم ها (System dynamics) است. به کمک این علم پیامدهای تصمیم گیری ها آشکار و یادگیری رفتار سیستم ها در شرایط فعلی و آینده تسریع و تسهیل می شود. هدف از این پژوهش، ارائه روشی نو و موثر با توسعه مدلی برای بهسازی شبکه های آبیاری با رویکرد دینامیک سیستم هاست. شناخت بهتر شبکه های آبیاری و آزمایش سیاست های بهره برداری مورد نظر تحت سناریوهای متفاوت و تعیین سیاست مناسب در تامین نیازهای اساسی شبکه ها از مهمترین اهداف ساخت مدل است. در این مدل، شرایط مختلف برای بهسازی شبکه ها با افزایش کفایت، راندمان، عدالت و پایداری، که می تواند منجر به افزایش تامین آب و سطح زیرکشت شود مورد آزمون قرار می گیرد. با استفاده از رویکرد سیستمی در بهسازی شبکه ها می توان با توجه به تاثیرات دراز مدت آنها در آینده سیاست های مناسب را اتخاذ کرد. برای نشان دادن کارایی مدل تهیه شده، شبکه آبیاری قزوین به عنوان مطالعه موردی انتخاب شد و با استفاده از رویکرد دینامیک سیستم ها تاثیر بهبود راندمان شبکه در اثر بهسازی در سه گزینه مختلف شامل ثابت نگه داشتن سطح زیرکشت، کاهش برداشت از آب زیرزمینی، و سرمایه گذاری در جهت اجرای طرح های بهسازی بر مطلوبیت سیستم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد که هر سه گزینه موجب بهبود مطلوبیت سیستم می شوند اما این بهبود در گزینه ثابت نگه داشتن سطح زیر کشت از همه بیشتر است.

سیستمهای روباتیک با پایه متحرک از یک محمل و یک یا چند بازوی روباتیک تشکیل می شوند، که در موقعیتهای مشخصی بر روی پایه نصب می شوند. در این مقاله پس از بررسی سینماتیک حرکت پایه چهار چرخ و بازو، یک روش سیسماتیکی برای دستیابی به معادلات دینامیک این گونه روباتها با در نظر گرفتن قیود غیر همولونومیک پایه ارایه می شود.در این روش، مدل جامع دینامیکی سیستم از طریق حذف ضرایب لاگرانژ با استفاده از تکنیک مکمل متعامد طبیعی، بر حسب متغیرهای کنترل شونده (فضای عملکردی) بیان می شود. به منظور تشریح روش استخراج چنین مدلی، یک مجموعه متشکل از یک پایه چهارچرخ (با ساختار متعارف اتوموبیل) و یک بازوی روباتیک با پنج درجه آزادی در نظر گرفته می شود. انجام محاسبات استخراج مدل جامع دینامیکی به صورت فشرده و قابل بهره برداری در انجام امور طراحی و شبیه سازی کنترلی، با نگارش برنامه محاسباتی نمادین در نرم افزار مپل 4 صورت گرفته است. صحت این برنامه مدلسازی با مقایسه نتایج آن با معادلات مبسوط حاصل از انجام کلیه مراحل محاسباتی توسط یک برنامه ساده ثانویه به تایید می رسد. طراحی مسیر حرکت در حوزه زمان برای مختصات تعمیم یافته پایه و بازو به طور جداگانه صورت می گیرد. مسیر حرکت برای پایه که به علت وجود قید غیر هولونومیک دارای حساسیت خاصی است، در قالب دو شیوه حرکتی بررسی می شود. سپس با جایگزینی مدل جامع بر حسب متغیرهای فضای کاری به فضای مفصلی، امکان کنترل دقیق متغیرها حاصل شد و با تعریف متغیرهای حالت و تبدیل سیستم به معادلات رسته یک، مقدمات لازم برای طراحی سیستم کنترلی فراهم می شود. برای طراحی چنین سیستمی که با نگارش برنامه شبیه سازی در فضای نرم افزاری متلب همراه است، از دو الگوریتم کنترلی مبتنی بر مدل (MBA) و ژاکوبین ترانهاده (TJ) استفاده می شود. بر این اساس، با شبیه سازی شرایط کاری و عوامل خارجی موثر از قبیل تغییر پارامترهای سیستم، اغتشاشات محیط و نویز در اندازه گیری به بررسی و مطالعه رفتار روبات در شرایط بسیار نزدیک به واقعیت پرداخته می شود. نتایج به دست آمده نشان می دهد که الگوریتم کنترلی TJ به عنوان یک الگوریتم ناوابسته به مدل و دارای حجم محاسباتی بسیار محدود به عنوان یک کنترلر مناسب می تواند حتی در چنین سیستمهای نسبتا پیچیده ای مورد استفاده قرار گیرد، که به نوبه خود کار بر روی بهبود ساختار این الگوریتم را انگیزه می بخشد.

کنترل دینامیک های کوانتومی با مانستگی بالا و در حضور نوفه های محیطی از الزامات فناوری کوانتومی است. به این منظور، ما در این مقاله رهیافتی را مبتنی بر روش وردشی معرفی می کنیم که کاملاً براساس دینامیک (ماتریس فرایند) یک سامانۀ باز کوانتومی و مستقل از هر حالت اولیۀ سامانه است. در اینجا با کمک روش پرکاربرد وَردشی مجموعه ای از معادله های بهینه­سازی را برای یک مسئلۀ کلی کنترل دینامیکی یک سامانۀ باز کوانتومی به دست می آوریم که منجر به معرفی یک ثابت حرکت در فضای پارامترهای بهینه­سازی می شود. معادله های بهینه ­سازی را با استفاده از یک روش عددی تکرار برای مسئلۀ خاص و مهم شبیه­ سازی دینامیک کوانتومی در یک زمان ازپیش تعیین شده حل می کنیم‏.

هدف از پژوهش حاضر مدل سازی نوسانات نرخ ارز با رویکرد پویایی شناسی سیستم می باشد. در این پژوهش کلیه عوامل موثر بر نرخ ارز شناسایی شده و به صورت سیستمی روابط بین آنها مورد بررسی قرار گرفته شده است. به گونه ای که ابتدا روند و قیمت نرخ ارز با استفاده از مدل پویایی شناسی سیستم از سال 1383 تا سال 1401 پیش بینی شده و نتایج با روند و قیمت واقعی نرخ ارز تا سالل 1397مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد که روند تغییر نرخ ارز طی دوره 19 ساله همواره با شیب ملایم صعودی بوده ولی طی سال های 92-1391 و 97-1396 با جهش قیمتی و شیب تند همراه بوده که دقیقا مشابه روند واقعی نرخ ارز می باشد. همچنین مقایسه داده های نرخ ارز واقعی و نرخ ارز پیش بینی شده تا سال 1397 نشان می دهد که این مدل به خوبی توانسته روند تغییرات را ارزیابی کرده و شکست های احتمالی را پیش بینی کند. واژه های کلیدی: نرخ ارز، اقتصاد ایران، پویایی های سیستم، پیش بینی، روند.